Το απόγευμα της 27ης Μαϊου 1919 έχει καταγραφεί ως το μεγαλύτερο της ποδοσφαιρικής ιστορίας. Περισσότεροι από 26.000 θεατές είχαν κατακλύσει το Δημοτικό Στάδιο στο Ρίο ντε Τζανέϊρο. Δεν ήταν ένα απλό ποδοσφαιρικό ματς, αλλά ο επαναληπτικός τελικός του «Κόπα Αμέρικα» εκείνης της χρονιάς. Δύο μέρες πριν οι Βραζιλία και Ουρουγουάη είχαν μείνει στο 0-0 και το κύπελλο χωρίς κάτοχο. Αυτό το απόγευμα όμως νικητής θα υπήρχε. Ακόμα κι αν έπαιζαν μέχρι το επόμενο πρωϊ!
Όσο τα λεπτά περνούσαν τόσο μεγάλωνε η αγωνία. Όλα αυτά μέχρι τη στιγμή που ο μεγαλύτερος γκολτζής εκείνης της εποχής, ο Φρίντενραϊχ, στο 129ο λεπτό νίκησε τον Ουρουγουανό τερματοφύλακα. Η Βραζιλία ήταν «βασίλισσα» της Νότιας Αμερικής, μετά από 150’ λεπτά παιχνιδιού (!) και το πλήθος ζητωκραύγαζε για τον μιγά σκόρερ.
Ο πατέρας του ήταν Γερμανός και η μητέρα του μιά μαύρη, πλύστρα στο επάγγελμα. Στο ταπεραμέντο των μαύρων της Βραζιλίας χρωστούσε το μπρίο και τη φαντασία στο παιχνίδι του. Ο Φρίντενράϊχ ήταν ο πρώτος μεγάλος γκολτζής που έβγαλε η Βραζιλία. Αυτός που άλλαξε τη φιλοσοφία του ποδοσφαίρου της. Ο σέντερ φορ μέχρι τότε ήταν ένας βαρύς τύπος, με εκτόπισμα. Με τον Αρτούρ έγινε καλλιτέχνης της μπάλας. Τρία χρόνια νωρίτερα, το 1916 στο Κόπα Αμέρικα εκείνης της χρονιάς που έγινε στην Ουρουγουάη οι εφημερίδες τον αποκάλεσαν «τίγρη» για να γλυτώσουν και τα πολλά γράμματα, του έτσι κι αλλιώς δύσκολου επιθέτου του!
Επιστροφή στον μεγάλο τελικό του 1919. Η κατάκτηση του κυπέλλου από τη Βραζιλία έφερε ένα εξτρά καρναβάλι στις αρχές του καλοκαιριού. Ο κόσμος ξεχύθηκε στους δρόμους. Μέσα στον πανικό ο «τίγρης» έχασε το παπούτσι του. Αυτό με το οποίο πέτυχε το «χρυσό γκολ». Το είδε το ίδιο βράδυ να το περιφέρουν στους δρόμους με την επιγραφή «το δοξασμένο παπούτσι του Φρίντενραϊχ». Την επομένη τοποθετήθηκε στη βιτρίνα ενός κοσμηματοπωλείου στο κέντρο της πόλης και σήμερα αποτελεί ένα «ακριβό ποδοσφαιρικό ενθύμιο».
Ο Αρτούρ Φρίντενραϊχ έπαιξε για 26 ολόκληρα χρόνια ποδόσφαιρο χωρίς να πάρει λεφτά. Είναι ο ποδοσφαιριστής που πέτυχε 1.329 γκολ στην καριέρα του. Περισσότερα κι από αυτόν τον θρυλικό Πελέ που έμεινε στα 1.289. Μιά καριέρα που δεν ήταν πάντα ανέμελη.
Στη Βραζιλία την εποχή που μεσουρανούσε το άστρο του Φρίντενραϊχ το να μην είσαι λευκός και να θέλεις να παίξεις ποδόσφαιρο έμοιαζε περίπου με ποινικό αδίκημα. Ο «τίγρης» είναι ο πρώτος που απενοχοποίησε το ποδόσφαιρο των μαύρων στα μάτια των λευκών.Τους έδωσε να καταλάβουν ότι η Βραζιλία χωρίς τους μαύρους ή τους μιγάδες ποδοσφαιριστές, όπως αυτός, δεν θα μπορούσε να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο.
Ο «τίγρης» όπως και οι άλλοι ομοχρωμοί του έβαζαν πούδρα στο προσωπό τους για να φαίνονται… περισσότερο λευκοί! Ο Φρίντερνραϊχ έβγαινε πάντα τελευταίος στον αγωνιστικό χώρο. Οχι από βεντετισμό, αλλά από την ώρα που αφιέρωνε στο… μακιγιάζ.
Το 1921, στο επόμενο Κόπα Αμέρικα, ο Φρίντενραϊχ δεν ήταν παρών. Αιτία; Η απόφαση του πρόεδρου της Βραζιλίας Επιτάσιο Πεσόα να μην αγωνιστούν με την ομάδα οι έγχρωμοι ποδοσφαιριστές. Η τιμωρία ήρθε στη διάρκεια των αγώνων. Η… λευκή, σαν διαφήμιση απορρυπαντικού, Βραζιλία έχασε τους δύο από τους τρεις αγώνες που έδωσε!
Και να σκεφτεί κανείς ότι είχε χάσει δύο δόντια στο πρώτο ματς της ιστορίας της Βραζιλίας, έστω και ανεπίσημο, στις 21 Ιουλίου 1914 όταν η μικτή ομάδα του Ρίο και του Σάο Πάολο που ονομάστηκε «εθνική ομάδα» αντιμετώπισε την Αγγλική Έξετερ (0-2).
Το 1922 η Βραζιλία επανήλθε στον θρόνο της βασίλισσας με τον Φρίντεράϊς στην συνθεσή της και τους άλλους έγχρωμους ποδοσφαιριστές.
Η καριέρα του άρχισε στην Τζερμάνια το 1909. Σε ηλικία 18 χρόνων (γεννήθηκε στις 18 Ιουλίου 1892) πήγε στην Μακάνζι Ιπιριάνκα με την οποία έδειξε τις μεγάλες του δυνατότητες. Καθώς το ποδόσφαιρο έγινε επαγγελματικό μόλις το 1934 η καριέρα του σημαδεύτηκε από μετακινήσεις που δεν είχαν σκοπό το κέρδος, αλλά έγιναν από ανάγκη. Η διάλυση της Ιπριάνγκα έφερε τη μεταγραφή στην Παουλιστάνο κι αργότερα η προσωρινή διάλυση της την επιστροφή και πάλι στην Ιπιριάνκα που είχε και πάλι συγκροτηθεί.
Κέρδισε έξι πρωταθλήματα Παουλίστα (1918, 1919,1921,1926,1927,1929), ένα πρωτάθλημα Σάο Πάολο (1931). Οκτώ φορές αναδείχτηκε πρώτος σκόρερ (1912,14,17,18,19,21,27,28,29).
Στην εθνική ομάδα δεν πρόλαβε να παίξει πολλές φορές, αν και είχε διάρκεια αγωνιστικής παρουσίας που έφθασε τα 16 χρόνια. Από το 1914 μέχρι το 1930 έπαιξε 17 φορές και πέτυχε οκτώ γκολ.
Στις 6 Σεπτεμβρίου 1969 χτυπημένος από το πάρκισον ο Φρίντεραϊς έφυγε από τη ζωή. Αλλά τα κατορθωματά του κυκλοφορούν ακόμη από στόμμα σε στόμμα στις φτωχογειτονιές του Ρίο. Κι όπως έγραψε ο Ουρουγουανός Εντουάρντο Γκαλεάνο: «Ο Φρίντεραϊς γέννησε το ποδόσφαιρο με στιλ και φαντασία που προτιμά την ευχαρίστηση από το αποτέλεσμα. Με αυτόν το Βραζιλιάνικο ποδόσφαιρο έγινε αληθινά Βραζιλιάνικο. Δεν έχει ορθές γωνίες, όπως δεν έχουν και τα βουνά του Ρίο ντε Τζανέϊρο και τα κτίια του Οσκαρ Νιμάγερ!».
Focus
Γεννήθηκε: Σάο Πάολο, 18 Ιουλίου 1892
Πέθανε: Σάο Πάολο, 6 Σεπτεμβρίου 1969 (77 χρόνων)
Παρατσούκλι: Ο τίγρης
Θέση: Σέντερ φορ
Ομάδες:
1909: Τζερμάνια
1910: Ιπιριάνγκα
1911: Τζερμάνια
1912: Κολέγιο Μακέντζι
1913: Ιπιριάνγκα
1913: Αμερικάνο
1913-14: Παουλιστάνο
1914: Ατλας
1914-15: Ιπιριάνγκα
1915-16: Παϊσαντού
1916: Παουλιστάνο
1917: Ιπιριάνγκα
1917: Φλαμένγκο
1917-29: Παουλιστάνο
1929: Ιντερνάσιοναλ
1929: Ατλέτικο Μινέιρο
1929: Ατλέτικο Σαντίστα
1930: Σάντος
1930-33: Σάο Πάολο ντα Φλορέστα
1933: Ντόις ντε Ζούλιο
1934-35: Σάο Πάολο ντα Φλορέστα
1935: Σάντος
1935: Φλαμένγκο
Συμμετοχές στην εθνική Βραζιλίας: 17 (8 γκολ) από το 1914 έως το 1930.
Τίτλοι:
Πρωτάθλημα Παουλίστα 6: 1918,19,21,26,27,29
Πρωτάθλημα Σάο Πάολο 1: 1931
Πρώτος σκόρερ 8: 1912,14,17,19,21,27,28,29
Retrosport 
Μια σκέψη σχετικά μέ το “Αρτούρ Φρίντενραϊχ: Ο πρώτος μεγάλος σέντερ φορ της Βραζιλίας… βαφόταν άσπρος για να παίξει ποδόσφαιρο!”