Ο Δημήτρης Τόφαλος είχε τα πάντα. Ενώ η ζωή στην αρχή του φέρθηκε σκληρά και μπορούσε να του τα έχει πάρει όλα. Στα 12 χρόνια του σ’ ένα ατύχημα έκοψε ένα μέρος του χεριού του. Κι αυτή η αναπηρία τον οδηγούσε στην απόφαση να θάψει τα όνειρά του για να γίνει αθλητής. Κι όμως τόβαλε πείσμα να ξεπεράσει τις ατυχίες. Όχι απλά τα κατάφερε, αλλά έκανε το όνομά του συνώνυμο της δύναμης.
Το 1904 ξεκίνησε να πάει στους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Σεντ Λιούις. Αρρώστησε στο ταξίδι και υποχρεώθηκε να μείνει σε νοσοκομείο στην Αμβέρσα χωρίς να φθάσει ποτέ στην άλλη άκρη του Ατλαντικού.
Δύο χρόνια αργότερα στη Μεσολυμπιάδα του 1906 στο Παναθηναϊκό Στάδιο στην Άρση με δύο χέρια σήκωσε 142,4 κιλά και κέρδισε το χρυσό μετάλλιο. Ο αγώνας είχε στοιχεία θρίλερ. Στα 136 κιλά συνέχιζαν τη μάχη ο Τόφαλος, ο Αυστριακός Στάινμπαχ και ο Ούγγρος Βέις. Όμως είχε σκοτεινιάσει και το αγώνισμα διακόπηκε λόγω σκότους για να συνεχιστεί την επόμενη μέρα.
Στην υποδοχή του στη Πάτρα τον περίμεναν 6.000 συμπατριώτες του για να τον αποθεώσουν. Είχε αγωνιστεί και στην Άρση Βαρών με το ένα χέρια, αλλά αποκλείστηκε στη πρώτη προσπάθεια.
Λίγο αργότερα πήγε στις ΗΠΑ όπου συνέχισε την Άρση Βαρών και αργότερα έγινε επαγγελματίας παλαιστής (κατσέρ). Στη συνέχεια έγινε μάνατζερ του Τζιμ Λόντου.
Το 1952 επέστρεψε στην Πάτρα για να ζήσει τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής του.
Αγωνίστηκε διαδοχικά για την ΓΕ Πάτρας, τον Παναχαϊκό ΓΣ και από το 1923 στην Παναχαϊκή Γυμναστική Εταιρεία.
Retrosport 
Μια σκέψη σχετικά μέ το “Ο Δημήτρης Τόφαλος και το άγγιγμα του Μίδα!”